LEIDEN - Niets is onmogelijk, maar ook voor Zorg en Zekerheid Leiden zijn er grenzen. Omdat naast Seamus Boxley en Terry Sas ook Jeroen Slor (schouderkwetsuur, maar volgende week weer inzetbaar) verstek moest laten gaan, had Toon van Helfteren zaterdag een wel heel minimale selectie tot zijn beschikking. Gewoon te weinig mannen om het echt te kunnen opnemen tegen het sterke EiffelTowers.

In het derde kwart moest de rekening worden betaald voor een prachtige eerste helft, waarin Zorg en Zekerheid Leiden lak had aan de reputatie van de Bossche ploeg, die nu eenmaal uitpuilt van het talent. Als je als coach internationals als Kees Akerboom en Stefan Wessels bij het begin op de bank kunt houden, heb je gewoon een luxe probleem.

 

Maar qua mentaliteit is Zorg en Zekerheid Leiden nu al kampioen van Nederland. Mannen als Danny Gibson, Monta McGhee en Ronny LeMelle hebben het hart op de goede plek en trekken de rest mee. Met naast die drie Johan Kuijper en Mick Burger in de basis begon Leiden aan een klus, die op voorhand veel te zwaar leek. Maar er werd keihard gewerkt in de verdediging. De toch niet geringe luchtmacht van Den Bosch zou slechts vijf aanvallende rebounds pakken en de thuisploeg greep zelf ruim 77 procent van alle rebounds onder het eigen bord. Daar lag de basis van het aanvankelijke succes.

 

Op volle toeren
Want wonder boven wonder dwong Zorg en Zekerheid Leiden de Brabantse tegenstander in de achtervolging. Na een aanvankelijke achterstand (6-15) kwam de motor op volle toeren en nam Leiduuhh zelfs de leiding over. Gesteund door een al twee dagen te voren uitverkochte Vijf Meihal en onder het toeziend oog van de camera's van de NOS en TV West liep het Leidse voordeel zelfs op tot tien punten (41-31) na twee superieure driepunters op rij van Danny Gibson.

 

Eigenlijk was dat niet eens verbazingwekkend, want EiffelTowers mag dan een surplus aan talent hebben, het feit dat basketball een teamsport is, is in Bossche gelederen nog niet helemaal doorgedrongen. Vrijwel alles komt tot stand door individuele kwaliteit. Die is natuurlijk met mannen als Peter van Paassen, Kees Akerboom (altijd goed in Leiden) en deze keer zelfs Anthony Richardson heel hoog. Daarom wint EiffelTowers wedstrijden, niet omdat het als ploeg heel goed speelt.

 

Een paar van die solo-acties (Wessels, Oliver en Richardson) zorgden ervoor dat er bij de rust nog vijf punten over waren voor Leiden (43-38). Iedereen voelde echter dat het erg moeilijk zou worden. Het moordende tempo van de eerste helft kon onmogelijk worden volgehouden. En dat bleek in het derde kwart, waarin EiffelTowers erop en erover ging. Binnen vijf minuten stond het verschil van vijf aan de andere kant van de streep en werd het een zaak van krabben en bijten.

 

EiffelTowers had de smaak te pakken en liep weg naar een verschil van vijftien punten (55-70). Coach Don Beck vond daarmee eindelijk een beetje rust op de bank. Maar vlak daarna moest hij zijn nerveuze gedribbel langs de zijlijn hervatten, omdat Zorg en Zekerheid nog een beetje reserves over bleek te hebben en terugkwam tot 70-78. Maar met de vijfde fout van McGhee en ondanks gepassioneerd spel van Gibson zat meer er niet in. Het werd 75-89, maar het grootste applaus was niettemin voor de thuisploeg.  

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten