Bericht
Met de hakken over de sloot
AMSTERDAM - Zorg en Zekerheid Leiden heeft in Amsterdam opnieuw twee punten binnengesleept: 78-79. Net als zondag in Groningen was daar een verlenging voor nodig.
Met de hakken over de sloot dus in een wedstrijd, die zo snel mogelijk moet worden vergeten. Het was bepaald niet best wat de ploeg van Toon van Helfteren in Sporthallen Zuid liet zien. In niets was het team herkenbaar, dat nog maar 50 uur eerder in Groningen zo veel indruk maakte.
Dat er opnieuw vijf extra minuten nodig waren, was net zo stom als zondag in Groningen. Weer kreeg de tegenstander op een paar seconden van het einde de kans om de achterstand van drie punten weg te werken. In Groningen deed Jason Dourisseau het; in Amsterdam zette Chris Rodgers zijn handtekening onder de actie, die 68-68 betekende.
Dat Zorg en Zekerheid Leiden toch nog won was natuurlijk mooi, maar de uitvoering deed wel de wenkbrauwen fronsen. Dat is echter de gedachte van het moment. Wat natuurlijk 'gewoon' een feit is, is dat ook deze wedstrijd twee punten opleverde, dat Zorg en Zekerheid Leiden op plek vier een gat geslagen heeft met de rest en dat het eerste kwart van de competitie is afgesloten met een 'record' van 7-2.
'En dat zal toch niemand tevoren hebben verwacht', blikte Toon van Helfteren terug. 'Maar ja, voor hetzelfde geld sta je met lege handen. Want ga maar na: in Leeuwarden win je met een superschot, in Nijmegen via vrije worpen en nu twee keer op rij na verlenging...'
Voor de coach kwam de moeilijke wedstrijd niet als een verrassing. 'Je kunt als ploeg niet twee keer pieken binnen 48 uur. Ik ben uitgegaan van een lastige wedstrijd, waarin het niet altijd lekker zou lopen, van een misschien wel lelijke wedstrijd. Maar dat je die dan toch weet te winnen, is knap. De ploeg heeft in zo'n geval - dat weet ik uit ervaring als speler en coach - hulp nodig van de kant. Een extra wissel, meer aanwijzingen, wat meer rust voor bepaalde spelers en maar proberen ze scherp te houden.'
En vooral dat laatste viel niet mee. En al helemaal niet na een eerste helft, waarin Zorg en Zekerheid Leiden - gesteund door een honderd man sterk legioen - bepaalde wat er gebeurde in Sporthallen Zuid.
Toch leidde de overmacht op alle fronten slechts tot een voorsprong van negen punten bij de rust. 26-35 stond er op het scorebord, maar dat had eigenlijk 26-45 moeten zijn. Bij Amsterdam haalde alleen international Robert Krabbendam een voldoende. De rest liet zich degraderen tot een stelletje prutsers. Met name van de guards Rodgers, Mason en Voorn kwam geen enkel gevaar.
En dat had eigenlijk ook in de tweede helft zo moeten zijn. Johan Kuijper, die met negen punten en zes rebounds een puike eerste helft speelde, trok het gaatje nog even verder open naar elf (26-37), maar daarna stortte Zorg en Zekerheid Leiden volledig in elkaar. Het balverlies stapelde zich op en dat was vragen om moeilijkheden.
Die kwamen er dan ook. Binnen vier minuten kwam Amsterdam langszij. Danny Gibson en Monta McGhee gaven met driepunters even lucht, maar ook die acties konden niet voorkomen dat het met nog tien minuten te gaan 48-48 was en er op de tribunes een leuke strijd ontstond tussen de Leidse fans en de door Amsterdam binnengehaalde scholieren van het Northgo College, nota bene uit Noordwijk, een dorp in het 'verzorgingsgebied' van ZZ Leiden...
Het werd een puntje-puntje wedstrijd, waarbij ondermeer een schot van Chris Rodgers door de arbiters werd gezien als een driepunter, maar onder het toezien oog van commissaris Rob de Bakker werd genoteerd als een tweepunter...
Zorg en Zekerheid Leiden had aan het langste eind moeten trekken, toen Ronny LeMelle op honderd procent vrije worpen bleef staan (6 op 6 op dat moment) en voor 65-68 tekende. Er stonden nog maar 6.5 seconden op de klok. Van Helfteren gaf het duidelijk aan: een fout maken en Amsterdam vrije worpen laten nemen.
Niet alleen een logische opdracht, maar ook nog eens de herhaling van zondag in Groningen. 'In tegenstelling tot zondag kon ik het ze nu wél vertellen', zei Van Helfteren later. Waarom zoiets niet overkomt bij spelers behoort tot de mysteries van de sport. Leiden liet Chris Rodgers tot aan de driepuntslijn komen en de Amerikaan, die zijn treurige eerste helft liet volgen door een prima tweede, drukte dankbaar af.
Weer vijf minuten extra dus en ook die waren bijna een kopie van zondag. Toen liep GasTerra vijf punten weg, nu kwam Amsterdam op een voorsprong van vier punten en had bovendien balbezit. Maar de mentale weerbaarheid van Leiden is niet te overtreffen, zo bleek opnieuw.
Terwijl Monta McGhee en Johan Kuijper met een volle strafkaart op de bank zaten, nam Danny Gibson zijn verantwoordelijkheid. Ogenschijnlijk ijzig kalm loerde hij op zijn kans en drukte keurig af voor een driepunter.
Daarna ging het opeens weer allemaal goed voor Zorg en Zekerheid Leiden. Ronny LeMelle mikte ook zijn laatste twee vrije worpen binnen, de weerprima spelende Mick Burger pakte een gouden rebound en scoorde en op twee seconden van het einde liet - wie anders? - Danny Gibson het Leidse vak ontploffen.
Logisch, want als wedstrijden zo eindigen, wordt heel veel van het voorafgaande vergeten. En waarom niet eigenlijk?
JAN VAN DER NAT
Wanneer er statistieken, foto's en/of video aan een wedstrijd zijn gekoppeld, wordt dat vanaf nu rechtboven het verslag aangegeven.