LEIDEN - Van Rotterdam Challengers kun je dit seizoen alleen maar winnen. Zorg en Zekerheid deed dat dan ook zonder zich noemenswaardig in te spannen: 88-56.

In de Maasstad heeft een revolutie plaatsgevonden. Eigenaar Johan van Haga was het gedrag van de Amerikanen zat en besloot door te gaan met een volledig Nederlandse ploeg. Dapper natuurlijk, maar Rotterdam Challengers is gedoemd om helemaal onderaan te eindigen. Na zeven wedstrijden staat de teller nog op nul en gevreesd moet worden dat dat  nog lang zo zal blijven. 'Going Dutch' is een Amerikaanse term, die betekent dat bij een date beide partijen samen de rekening betalen. Vooralsnog is Rotterdam de enige, die er bij in schiet. 

 

Wat Rotterdam zaterdag op de vloer van de Vijf Meihal neerlegde was bedroevend en de 88-56 eindstand viel eigenlijk nog mee. Met dank aan Zorg en Zekerheid Leiden, dat af en toe de concentratie verloor en voor de rust vanaf de lijn compleet faalde.

De vrije worpen stonden op 1 uit 8 halverwege en aan het einde van het derde kwart in combinatie met het begin van het vierde deel, kreeg Leiden een 0-13 om de oren. Het waren minpuntjes in verder best een aardige wedstrijd, waarin alle spelers minuten konden maken.

Dat is mooi meegenomen als je tegen Rotterdam speelt. Verder kan en mag er nauwelijks waarde worden gehecht aan de overwinning. Die was in feite al na acht minuten binnen, toen er een 22-5 tussenstand op het scorebord stond.

Concentratie was het grootste probleem voor Zorg en Zekerheid. Vanaf de eerste minuut werd de verdediging strak aangetrokken. Dat resulteerde in een snelle 6-0 en onmiddellijk een time out van Zlatko Jezerkic. Maar de bui was op dat moment niet alleen buiten, waar de herfst de wanden van de oude Vijf Meihal geselden, losgebarsten, maar was ook binnen niet meer tegen te houden, merkte 'Jazz'  zoals de Rotterdamse coach gemakshalve wordt genoemd.

 

Halverwege het eerste kwart bijvoorbeeld denderde Leiden door van 10-4 naar 20-4 en was het voor Rotterdam dweilen met de kraan open. Het is dat Chip Jones - door een verdedigende omissie - in de buzzer een driepunter kon maken. Daardoor was het nog 24-9 bij de eerste pauze.

 

Maar de toon was natuurlijk gezet. Dit werd een lange avond en de winnaar stond al vast. Nog in de eerste helft mocht jongeling Youri van der Linden van Toon van Helfteren even laten zien wat hij kan en de coach had toen al besloten om lekker veel te wisselen en vooral zijn tweede unit met jongens als Mick Burger en Terry Sas tijd te gunnen. Beiden toonden hun dank met hun eerste driepunters van het seizoen, vooral voor nieuwkomer Terry Sas van belang, het is tenslotte zijn handelsmerk.

Ook Rogillio Sawrattan mocht even de vloer op. Dat kon ook, omdat Joey Schelvis zich ziek had afgemeld. Het laatste gold aan de andere kant voor Worthy de Jong en dat had voor de gasten natuurlijk veel meer impact. De Jong is basisspeler en een talentvolle, maar vooral creatieve guard, die leuke dingen kan doen. Van de spelverdelers kwam nu betrekkelijk weinig gevaar, mede omdat Leiden het spelletje van Jeremy Ormskerk goed kent. Hij speelde tenslotte ooit in de Sleutelstad.

Van Helfteren kon dus zijn basisspelers veel rust geven. Seamus Boxley kwam netaan tot een halve wedstrijd en guard Danny Gibson was in speelminuten koploper met iets meer dan 27. Zorg en Zekerheid tippelde rustig door naar een ruststand van 46-25 en het enige punt van kritiek mocht de vrije worpen gelden, want de ploeg maakte er slechts één van de acht.  

Die vrije worpen waren overigens in de tweede helft wel in orde. Leiden maakte er in de restende twintig minuten 16 op 22. Het grote probleem was echter bij de les te blijven, hoewel een verslapping nauwelijks gevolgen had. Het waren vooral Monta McGhee (foto) en Danny Gibson die begrepen dat de 1.200 op de volgepakte tribunes waar voor hun geld moesten krijgen.

 

McGhee haalde soms rare strapatsen uit, leed daardoor bijvoorbeeld ook acht keer balverlies, maar produceerde heerlijke cijfers met 17 punten, negen rebounds, acht assists en vijf steals. Danny 'Speedy Gonzalez' Gibson deed het ook uitstekend met 21 punten en vier gave driepunters.

 

Even werd vergeten dat er doorgespeeld moest worden tot het einde. Rotterdam kon - onder aanvoering van Sjors en Luuk Besseling - zelfs een 0-13 run neerzetten. Maar het herstel kwam en toen bleek dat Zorg en Zekerheid Leiden nog veel meer in huis heeft dan een aardige basketballploeg alleen. 

 

Musicmaster Ruud Haamke bijvoorbeeld, die de Vijf Meihal trakteerde op het Slavenkoor uit Verdi's opera Nabucco, waarop het publiek meedeinend reageerde op een wijze, die André Rieu het schaamrood op de kaken zou hebben bezorgd.

En zo kwam er een feestend einde aan een avondje basketball, dat eigenlijk heel pijnlijk was voor de FEB Eredivisie. Rotterdam werd afgeserveerd met een seizoendiepterecord van 56 puntjes na een voorstelling, waaruit bleek dat het idee misschien wel aardig is, maar dat de uitvoering nog heel veel te wensen overlaat.

 

Zorg en Zekerheid Leiden schreef twee punten bij, die eigenlijk nauwelijks waarde hebben, want alle ploegen, waarmee Leiden de strijd aangaat om een plekje in de subtop, zullen dit seizoen vier keer van Rotterdam winnen.

 

JAN VAN DER NAT 

KLIK HIER voor de statistieken
KLIK HIER voor de video-samenvatting
KLIK HIER voor de fotoreportage van Richard Koolen

Meer nieuwsberichten