DEN HELDER - Toen de eerste twee kwarten van de wedstrijd tegen BluestreamSeals Den Helder erop zaten, keken de vaste volgers van Zorg en Zekerheid elkaar verbaasd aan. 32-56. Wat een ruststand! Vast en zeker weer reden om de recordboeken te openen. En inderdaad. 56 punten in de eerste helft was een evenaring van het record, dat praktisch een jaar geleden (8 maart 2008) werd geboekt in Leeuwarden. 24 punten verschil was een nieuwe topprestatie. De oude was pas een paar dagen oud: de twintig tegen Landstede.

door Jan van der Nat

56 punten maak je natuurlijk niet zó maar. Je moet gewoon heel goed spelen om zo'n totaal bij elkaar te schieten. En goed spelen deed Zorg en Zekerheid Leiden in die eerste helft. 13 op 16 tweepunters gingen erin tegen ruim 81 procent. De vrije worpen werd prima genomen: 9 op 11, ook ruim 81 procent en bovendien vlogen er - net als tegen Landstede - zeven driepunters in.

Drie daarvan kwamen andermaal van Ronny LeMelle, die er zaterdag ook al drie maakte. Cedric McGowan, die één van zijn beste wedstrijden speelde, schoot de andere vier binnen. Daar kon de forse aanhang - zo'n honderd man op een doordeweekse donderdag! - rustig een biertje op drinken.

Maar grote voorsprongen zeggen niet zo vreselijk veel, leert de ervaring. In dezelfde Helderse hal verspeelde Zorg en Zekerheid eerder dit seizoen achttien punten. En vooral Richard den Os, toen interim-coach, kreeg bij de stand 53-71 een verschrikkelijk déjà vu gevoel. Toen, op 22 november, stond precies dezelfde stand op het scorebord en waren er ook nog zo'n acht minuten te spelen.

Net als destijds had Zorg en Zekerheid de wedstrijd onder controle. Maar er was wel degelijk een verschil. Vorig jaar bouwde de ploeg de voorsprong geleidelijk op. Nu waren het er 24 bij de rust en kwam de terugval direct in het derde kwart. BluestreamSeals greep zijn kans en trok het gapende gat dicht tot op negen punten: 49-58.

Het ging in dat derde kwart mis, omdat de Leidse ploeg een beetje met het hoofd in de wolken uit de kleedkamer kwam en omdat Johan Kuijper ten onrechte tegen zijn derde en terecht tegen zijn vierde fout aanliep. Juist Kuijper deed onder het bord goede zaken en hield het Helderse lange talent Thomas Koenis (vier punten slechts voor de rust) uit de wedstrijd.

Toen de voorsprong snel slonk besloot Toon van Helfteren om toch David Chiotti in te zetten. ‘King David' was tot dan gespaard om zijn enkel verder te laten genezen. Ook Niels Meijer, met wiens knie het op en af is, bleef in trainingspak. ‘We moesten afwegingen maken', zei Van Helfteren na afloop. ‘Beiden konden spelen als het moest, maar als ik Niels nu had gebruikt, was het klaar geweest voor zaterdag. En het is tegen Weert is een echte vierpuntenwedstrijd. Met David liep ik minder risico.'

Maar de onverzettelijke Chiotti kon ook het tij niet keren en Zorg en Zekerheid dreigde overspoeld te worden. Zeker zonder echte power onder de borden, waar Frank Schaftenaar zijn stinkende best deed, maar tekort kwam. Net op tijd echter werd een dam opgeworpen, waardoor het einde van het derde kwart werd gehaald met 51-66.

Toen het binnen een minuut daarna 51-70 was en Ronny LeMelle even later voor 57-77 tekende, leek het lek boven. Dit kon toch niet meer kapot? Het kon toch niet zo zijn, dat Leiden weer zo'n grote voorsprong zou verspelen in de laatste acht minuten? Nee, dat gebeurde uiteindelijk niet, maar het was andermaal flink billenknijpen.

Johan Kuijper liep schlemielig tegen zijn, door Matt Witt slim geforceerde vijfde fout aan en gaf daarmee onbewust Koenis de ruimte om alsnog een hoofdrol te gaan spelen. Met iets minder dan vier minuten te gaan zorgde hij voor 67-77 en dus werd het toch nog een echte wedstrijd.

Met het zweet in de handen en op het voorhoofd zagen de Leidse fans het onheil op zich af komen. Nou vieren ze in de bus terug ook gewoon een feestje na verlies, zoals laatst vanuit Bergen op Zoom, maar leuk is dat natuurlijk niet.

Zorg en Zekerheid bleef de bovenliggende partij, maar het zou verschrikkelijk spannend worden. Helemaal toen J.R. Duffey na een geslaagde driepunter nog een bonus kreeg door een fout van LeMelle. Hij benutte die ook nog eens en met nog 21.3 seconden op de klok was het 79-82.

Toen Seamus Boxley na een fout van Terry Sas verzuimde het karwei af te maken vanaf de vrije worplijn, kreeg Bluestream toch nog een kans op een verlenging. Natuurlijk ging de bal naar Matt Witt voor de driepunter, maar tot opluchting van alles wat Leiden lief waas, haalde dat schot het niet...

Voor de statistieken KLIK HIER
Voor fotoreportage van Richard Koolen KLIK HIER

Meer nieuwsberichten