NIJMEGEN - Er zijn soms van die wedstrijden, die niet de moeite waard zijn om er woorden aan vuil te maken. Zo'n wedstrijd was het laatste duel van Zorg en Zekerheid in 2008, donderdagavond in Nijmegen tegen Matrixx Magixx. Van beide kanten was het een miserabele pot, die eigenlijk door geen van beide teams gewonnen mocht worden. Maar zo werkt het natuurlijk niet in de sport. Matrixx pakte de punten met 55-49, maar strafpunten voor beide was ook een optie...

door Jan van der Nat

De meest voor de hand liggende conclusie is natuurlijk dat het aanvallend bij Zorg en Zekerheid Leiden voor geen meter draaide. Coach Toon van Helfteren keek echter toch naar de andere kant van het veld. Weliswaar is slechts 55 punten toestaan aan je tegenstander een prestatie, waarmee je voor de dag kunt komen, maar met een blik op de statistieken zag hij ook dat Matrixx Magixx liefst vijftien aanvallende rebounds had gepakt.

Darnell Wilson, de spelbepalende man bij de Nijmegenaren, deed het in zijn eentje zes keer. 'Precies weet ik het niet, maar daaruit hebben zij een aantal punten gescoord', aldus van Helfteren. 'Als wij er vier, vijf meer pakken, dan komen ze zelfs niet aan die 55 punten. Als er ooit een kans is geweest in Nijmegen te winnen, dan was het nu wel.'

Maar het waren niet alleen die gemiste rebounds en de Nijmeegse punten (zes om precies te zijn) daaruit, die de nieuwe coach van Leiden dwars zaten. Hij was ook ontevreden over de instelling van de ploeg als geheel. 'We leken hier te komen om even de punten op te halen. Dat was een verkeerde houding. We hebben ook de grenzen niet opgezocht. Je moet als ploeg altijd zoeken naar wat wel en niet mag van de scheidsrechters. Er werd niet veel gefloten (25 persoonlijke fouten in totaal, red.) en dan moet je gaan kijken tot hoe ver je kunt gaan. Een beetje harder duwen en als dat mag de volgende keer nog een beetje harder.'

Dat is natuurlijk helemaal in de stijl, die Toon van Helfteren voorstaat. Als speler was hij zelf niet de meest gepolijste basketballer, maar hij stond er altijd. 'David Chiotti bijvoorbeeld, wel, hij heeft hard gewerkt en is aan zijn cijfers gekomen. 21 punten en negen rebounds is prima. Maar hij had in ruim 36 minuten maar één persoonlijke fout. En dat vind ik te weinig.'

Gewezen op de typische speelstijl van David Chiotti (foto Brigitte van Heeswijk - Double M), zegt Van Helfteren: 'Wij hebben misschien niet de jongens, die er stevig in gaan, maar soms moet je gewoon je lichaam meer gebruiken. Zeker als het mag van de scheidsrechters.'

Zorg en Zekerheid Leiden had zijn kans moeten grijpen. De afwezigheid van Frank Tolbert (knie) en Raoul Heinen (heupoperatie ondergaan) was mooi meegenomen. Nu mag er dit hele seizoen natuurlijk in een wedstrijd tegen Leiden niemand meer klagen over blessures. De speaker van dienst deed dat wel een beetje, maar maakte het wel heel bont door ook nog eens te stellen dat Zorg en Zekerheid over een complete en fitte ploeg kon beschikken. Kennelijk had hij de bril van Stevie Wonder geleend, want op de Leidse bank keken Bubba Walter (enkel sinds zaterdag), Niels Meijer, Frank Schaftenaar en Sjors Besseling werkeloos toe.

Maar ach, Leiden is daaraan wel gewend en toonde de afgelopen weken aan dat er dan alternatieven gezocht moeten worden. Maar als dan met uitzondering van David Chiotti niemand zijn normale vorm haalt, houdt het snel op. Cedric McGowen gooide er pas tegen het einde een paar ballen in en het guardduo JS Nash/Vincent Krieger kwam samen aan precies drie punten, uit een drietje van Nash, ook al in de laatste minuten.

En toch kreeg Zorg en Zekerheid nog een kans op de winst. De achterstand uit het tweede kwart, toen Gerrit Brigitha en Ryan Sears er samen vijf driepunters ingooiden, werd redelijk snel ingelopen. Het werd van 44-29 (begin vierde kwart) rap 46-37 en op de helft van het laatste kwart was de zaak gewoon weer open na een driepunter van Mick Burger en een score na een steal van David Chiotti: 48-42.

Het nog redelijk aanwezige Leidse oproer kraaide (je moet het er maar voor over hebben: drie uur filerijden op een trieste donderdag) en de fans van Matrixx - niet zo massaal aanwezig door de concurrentie van de voetbalwedstrijd NEC-Udinese - kregen het toch een beetje benauwd. Want zij zagen natuurlijk ook dat het niet liep bij de limegroenen.

Maar dat verschil van vier punten bleek de grens. En dat was niet alleen de verdienste van Matrixx. JS Nash verspeelde twee keer de bal in die fase, iets wat hij daarvoor overigens ook al zeven keer had gedaan, om maar aan te geven dat hij niet lekker in zijn vel zat. Het gevolg was dat Zorg en Zekerheid fouten moest gaan maken. En toen Nick Domhof twee keer succesvol afdrukte vanaf de vrijeworplijn, was het pleit beslecht in deze merkwaardige wedstrijd, die volgens een trouwe supporter 'soms zo slecht was, dat het bijna leuk werd'. Dat is een mooie om een over na te denken onder de kerstboom... 

GAMENOTE: De wedstrijd in Nijmegen leverde voor Zorg en Zekerheid Leiden drie diepterecords en een evenaring op. Nog niet eerder in de geschiedenis werden er zo weinig punten gemaakt. Het record was 61 (op 04-11-06 bij Amsterdam, 78-61). In een uitwedstrijd waren de twee teams samen nooit lager uitgekomen dan 132 punten (op 13-03-07 bij Rotterdam, 68-64). Twee keer waren er in het eerste kwart slechts 9 punten gemaakt, nu dus 8. De 9 punten tegen waren een evenaring van het bestaande record. 

Voor statistieken KLIK HIER
Voor de fotoreportage van Brigitte van Heeswijk KLIK HIER 

Meer nieuwsberichten