GRONINGEN - Is de bodem van de put in zicht? Is de gifbeker nu leeg of zit er nog meer in? Het zijn vragen die de komende weken beantwoord zullen gaan worden. Voorlopig zijn de feiten onthutsend nuchter: Zorg en Zekerheid staat helemaal onderaan na de vierde nederlaag op rij.

door Jan van der Nat

Een kansloze nederlaag in Groningen tegen Hanzevast Capitals (84-63), die deels verklaarbaar is, maar deels ook niet. Natuurlijk telde het ontbreken van Cedric McGowan en Seamus Boxley zwaar. Natuurlijk mocht je van tijdelijke kracht Todd Babington nog niet heel veel verwachten en uiteraard telde de afwezigheid van Mick Burger door ziekte en de fysieke slapte van David Chiotti (ziek geweest) ook mee. Maar niét verklaarbaar en ook niet acceptabel waren de figuurlijke afwezigheid van een aantal spelers, het gebrek aan creatief vermogen en een vechtersmentaliteit, die een tijdelijk gebrek aan echte kwaliteit kon verbloemen.

Het was in de lekker volle Martiniplaza van Leidse zijde voor negentig procent onder de maat. Die andere tien procent mocht worden toegeschreven aan Joey Schelvis en Frank Schaftenaar. De jonge spelverdeler mocht van Ivo Boom zelfs starten. De coach bediende zich daarmee een beetje van psychologie van de koude grond, want hij wilde daarmee Bubba Walther een beetje prikkelen. Die moest al snel opdraven, want Schelvis stond stijf van de zenuwen en binnen drie minuten naar de kant na een balverlies en een airball. Later zou hij zich prima herstellen en zowel verdedigend als aanvallend een voldoende halen.

Frank Schafenaar kreeg ook al snel de kans te tonen wat hij kan. Dat deed hij dan vooral aanvallend met dertien punten, waarvan negen uit driepunters. Verdedigend had hij zich meer mogen en moeten bemoeien met de rebounds. Op dat punt kwam ZZ Leiden door het gebrek aan echte vechters, evenals vorige week bij Upstairs, flink te kort: 44-26.

Niels Meijer zat niet lekker in zijn vel en was maar drie keer eerder bij de bal dan een tegenstander. Hij schijnt het wel vaker moeilijk te hebben als hij tegen zijn oude club moet spelen. Je zou het juist andersom mogen verwachten, zeker als je bij het voorstellen als tegenstander een staande ovatie krijgt van je oude fans...

Zonder echte inbreng van Meijer was het gevecht onder de borden moeilijk te winnen van de zeker niet imponerende Groningse ploeg. Daar is Ransford Brempong natuurlijk een vaste waarde, maar van de Serviër Zoran Krstanovic gaan er dertien in een (voormalig Joegoslavisch) dozijn en de Australiër Simon Conn is alleen maar lang en kwam naar Groningen op basis van zijn cijfers (24 punten, 12 rebounds) in de nationale promotiedivisie van Down Under.

Overigens een fraai vreemdelingenlegioen daar in de Martinistad en dat onder leiding van iemand, die als bondscoach vele lansen heeft gebroken voor meer Nederlandse spelers in de competitie. Ironisch genoeg is Marco van den Berg er nu als clubcoach achter gekomen, dat die Nederlanders er niet zijn en dat het grootste deel van de Nederlandse basketballwereld dat ook niet echt wil. Hij beschikt over het minimaal vereiste aantal van vier, maar Stefan Mladenovic en ex-Leiden junior Bas Rozendaal zitten voor het decorum op de bank. Zaterdag mochten ze iets meer dan twee minuten spelen, toen de wedstrijd al lang en breed historie was.

Van den Berg zal dan ook jaloers gekeken hebben naar het optreden van Joey Schelvis en Frank Schaftenaar. Alleen international Rogier Jansen kreeg, zoals gebruikelijk, substantieel speeltijd (28.5 minuten). Van den Berg gunde verder Aron Royé iets meer dan 6.5 minuten. De ex-ZZ-speler komt tot nu toe gemiddeld aan 11.7 en dat had hij in zijn eerste seizoen bij Leiden achter JS Nash ook al.

Zijn naam is gevallen. JS Nash had zaterdag in Groningen ook zijn dag niet. Waar hij tegen Upstairs nog een uitsteklende wedstrijd speelde, bleef hij nu steken op acht punten. Wel bleef hij voor het seizoen perfect vanaf de vrije-worplijn met nu 11 op 11, maar dat is natuurlijk een detail voor een speler, die op zijn huidige positie afhankelijk is van goede passes. En dat gebeurde niet of nauwelijks, waardoor de guard vrijwel geen behoorlijk schot kon weg krijgen of een drive naar de ring kon maken.

Tot de rust kon ZZ Leiden nog aardig volgen. Het verschil was halverwege slechts vijf punten (42-37), nadat Joey Schelvis met een driepunter en een lepe lay-in op assist van Bubba Walther, voor de laatste vijf Leidse punten had gezorgd. De ploeg kwam gelukkig scherper uit de kleedkamer dan tegen Rotterdam, ook al volgde nu direct toch een 10-0 voor de Groningers. Maar dat kwam gewoon omdat Leiden aanvallend niet succesvol was, niet omdat het aan de grond genageld stond, zoals twee dagen eerder.

Het was daarom ook na dertig minuten nog een wedstrijd bij 58-48, maar na drie minuten in het vierde kwart was het duel voorbij, nadat Will Whittington drie driepunters op rij had gemaakt. Boom probeerde de breuk nog te lijmen met twee time-outs kort achter elkaar, maar slaagde daarin niet meer.

Als je bepalende spelers mist door blessures, ziekte en vormgebrek sta je natuurlijk machteloos. Je zou in paniek kunnen raken en zelfs gaan luisteren naar ‘supporters', die van de 94 tot nu toe gespeelde competitie- en bekerwedstrijden al 88 keer kritiek hebben gehad en nu bijvoorbeeld roepen dat Wilson terug moet komen. Maar zowel het een als het ander zou zeer onverstandig zijn. Geen enkele ploeg zou onder de gegeven omstandigheden behoorlijk kunnen presteren.

Marco van den Berg sprak in de persconferentie over lichtpunten (Schelvis en Schaftenaar) in deze voor ZZ Leiden barre tijden en was ervan overtuigd dat Leiden nog veel beter zou gaan worden. Ach ja, ook hij moet zich indekken voor de toekomst...  

Voor de statistieken KLIK HIER
Voor fotoreportage KLIK HIER
 

Meer nieuwsberichten