Bericht
Marijn Ververs: ‘Ik kan nog stukken beter spelen’
Nu het er naar uitziet dat de Dutch Basketball League na de winter weer van start gaat, willen we een paar verhalen uit In The Paint op deze website publiceren. Normaal is deze seizoengids van Zorg en Zekerheid Leiden Basketball bij de eerste thuiswedstrijd mee te nemen, maar dat liep dit jaar natuurlijk anders. Immers, publiek was niet welkom bij de wedstrijden. Om weer in de juiste basketbalsferen te komen, gaan we in de komende weken enkele verhalen publiceren. Vandaag deel 1 met Marijn Ververs.
Vijf jaar geleden maakte Marijn Ververs zijn debuut in de hoofdmacht van Zorg en Zekerheid Leiden Basketball. Het was in een oefenwedstrijd onder coach Eddy Casteels. Marijn was op dat moment nog net 16 jaar. Dit seizoen zitten er twee hele jonge spelers (Max Pikaar van 15 en Romano Sibilo van 16) in de ploeg. “Ik stond versteld toen ik hun leeftijd hoorde, aan de andere kant was ik destijds ook nog erg jong. Ik vind het heel goed van Leiden dat zij nu al de kans krijgen om op dit niveau mee te trainen”, meent Marijn.
Hoewel hij onder Casteels al meetrainde, kwam het officiële debuut van de 1.94 meter lange Marijn een seizoen later. Onder Paul Vervaeck was de speeltijd voor de guard aanvankelijk beperkt. Elk seizoen verbeterde hij zich echter wel, zodanig dat hij afgelopen seizoen een volwaardige eredivisiespeler werd. Dat smaak naar meer. “Ik heb het gevoel dat ik nog stukken beter kan spelen. Vorig seizoen kwam dat er al een beetje uit. Ik heb toen laten zien dat dit mijn niveau is. Ik moet hard blijven trainen ok beter te worden. Voor mij is dat een drijfveer om maar door te blijven gaan.”
Peanuts
Dat Marijn zou gaan basketballen, was bepaald geen verrassing. Zijn beide ouders waren lid van BS Leiden en speelden ook competitie. Vaak ging hij met zijn vader mee. Achter de spelersbank lagen basketballen en dan pakte Marijn zelf een bal. Hij was toen vier jaar. Al snel werd gevraagd of hij niet wilde trainen. “Ik kwam toen in de Peanuts. Ik had wel een beetje aanleg, balgevoel en ben door gaan trainen.”
Marijn speelde in die tijd ook tennis. Toen hij moest kiezen met welke sport hij door wilde gaan, ging zijn voorkeur uit naar basketbal. “Bij tennis was je eenzaam en het werd al heel snel serieus. Voor mij is het teamgevoel belangrijk en dat heb je bij basketbal. Achteraf gezien moet ik zeggen dat het een goede keuze is geweest.”
Toen de competitie in maart voortijdig beëindigd werd, kreeg Marijn meer rust in zijn leven. Al jaren gingen studie en basketbal hand in hand, in de zomermaanden waren er Europese Kampioenschappen met de nationale jeugdteams. “Ik kon me na het stoppen van de competitie focussen op mijn studie. Ergens vond ik dat wel even lekker.” Desalniettemin begon het al snel weer te kriebelen bij Marijn. “Ik wilde bezig zijn; met een trainer die je oefeningen geeft. Ik kan zelf wel een balletje gooien, maar dat is toch anders. Op trainen word je gepusht.”
Al een paar jaar is Marijn bezig om wat zwaarder te worden. Afgelopen zomer is hij daar eindelijk in geslaagd. “Ik ben nu een paar kilo zwaarder geworden en daar ben ik erg blij mee. Ik weeg nu 84 kilo. Dat ik een paar kilo zwaarder ben geworden, komt hopelijk door mijn toegenomen spiermassa.” Die extra kilo’s kan Marijn goed gebruiken om zich ook tegen zwaardere en langere tegenstanders staande te houden. Uiteindelijk heeft Marijn zich wel in beeld van de coaches gespeeld door zijn sterke verdediging.
Meer dreiging
Komend seizoen is het zaak om zijn repertoire op het veld uit te breiden. “Coach vertelde me dat ik alles wel goed deed, maar dat ik meer dreiging moet uitstralen en meer moet creëren voor mezelf of voor anderen. Het is voor iedereen zaak om sneller te reageren en de bal niet langer vasthouden. Als de bal snel rond gaat, komt mijn spel meer tot uiting.”
Toekomst
Komend jaar rondt Marijn zijn studie Bewegingswetenschappen af. Hij wilde dit seizoen sowieso in Nederland, en dan het liefste bij Zorg en Zekerheid Leiden Basketball, blijven. De club bood Marijn een driejarig contract aan. Uiteindelijk kwamen de club en Marijn een overeenkomst voor twee seizoenen overeen. “Volgend jaar ga ik me volledig focussen op basketbal. Dan wil ik kijken of dit echt is wat ik wil. Het lijkt me vet om in het buitenland te spelen, maar dan wel in landen die me aanstaan. Niet het Oostblok, maar in bijvoorbeeld Italië, Spanje of Frankrijk. Dan moet ik me de komende twee jaar goed ontwikkelen. Ik denk dat ik daar dit jaar alle kans voor krijg.”
