WEERT - Het is gelukt! Zorg en Zekerheid heeft misschien wel de belangrijkste overwinning geboekt van het seizoen. In Weert werd met 74-88 gewonnen van Upstairs. Niet alleen goed voor twee punten, maar ook voldoende om het saldovoordeel te pakken, dat belangrijk kan worden mochten beide ploeg gelijk eindigen. Na de mindere wedstrijden van de afgelopen week speelde ZZ Leiden een prima pot, nam onmiddellijk een voorsprong en kwam nooit op achterstand. Heel even sloegen de zenuwen de honderd meegereisde fans (63 van hen in een dubbeldekker van de Devils) om het hart, toen Upstairs terugkwam tot op vier punten (66-70), maar Leiden trok het gat direct weer verder open en slaagde er in de slotminuten zelfs in de gewenste elf punten te pakken.

De eerlijkheid gebiedt gewoon te zeggen dat het niet langer kon doorgaan, zoals in de afgelopen drie wedstrijden. Een flutduel in Amsterdam, een weggegeven pot tegen Den Bosch en een laakbare inzet van een aantal tegen Rotterdam waren slecht gevallen bij iedereen. Het punt was en is dat de ploeg van Ivo Boom best aardig kan basketballen. Dat werd al vaak genoeg bewezen. Maar dan moeten de neuzen allemaal dezelfde kant op staan en moet het bij iedereen tussen de oren goed zitten.

Op het moment dat het echt moest, dat er bij een nederlaag geen weg terug meer was, klopte alles. Het was eigenlijk al te zien, toen de spelers van ZZ Leiden het veld in sporthal Boshoven inspecteerden. De koppies stonden strak, de concentratie was honderd procent aanwezig. En dat betaalde onmiddellijk uit. De wedstrijd was nog maar nauwelijks begonnen of Donald Wilson had er al acht punten in liggen via onder meer twee driepunters.

Dat was natuurlijk een lekkere ruggensteun en toen het via 3-10 zo maar ineens 9-23 werd, was duidelijk dat ZZ Leiden op een missie was. Behalve aanvallend ging het ook verdedigend prima. Upstairs Weert draait eigenlijk vooral op zijn vijf Amerikanen. Waar Ivo Boom noodgedwongen door de blessures van Sjors Besseling en Frank Schaftenaar wat krap zit in zijn rotatie, is het voor zijn collega Olivier van Kempen de gewoonste zaak van de wereld dat de Nederlanders vooral supporter zijn vanaf de bank.

En als dat één of twee van de vijf Amerikanen ‘het' niet hebben, ontstaat er een probleem. Dat probleem werd gevoed door de uitstekende verdediging van ZZ Leiden. Op de kop van de defensie werd strak gespeeld op vooral de gevaarlijke Trey McDowell en in iets mindere mate op Derek Coleman (Weert heeft weleens betere point guards gehad...) en Nick Curtis (foto) degradeerde Upstairs' beste man Ashley Champion tot een middelmatige speler .

In de eerste helft kreeg Upstairs de bal er alleen een paar keer van afstand in. Zeven driepunters zorgden voor het leeuwendeel van de productie, want van de 21 tweepuntspogingen troffen er slechts vier (!) doel voor een beschamend percentage van 19...  ZZ Leiden deed het allemaal een stuk beter. Wat minder driepunters, maar wel  5 op 9, en onder het bord ging 65 procent er in. Chiotti miste helemaal niet (5 op 5) en zou in de hele wedstrijd tien van zijn elf schoten succesvol afronden.

Met de rebound hoefde hij zich dit keer iets minder bezig te houden, want Nick Curtis was gedreven bezig en speelde een van zijn beste wedstrijden ooit voor ZZ Leiden. De aanvoer werd voor een belangrijk deel in handen genomen door JS Nash, die daarmee Vincent Krieger wat in de luwte kon zetten. De aanvoerder van de ploeg sukkelt met een hamstringblessure, maar kon toch redelijk minuten maken (19) door het uitstekende werk van de medische staf.

Marion Krieger, de moeder van Vincent, wist niet wat ze zag en vroeg bewonderend aan fysiotherapeut Cees Damen wat ze in vredesnaam met haar zoon hadden gedaan. ‘Hij kon nauwelijks lopen en nu speelde hij...' De diagnose  is een verrekking van de hamstring, die met een intensieve behandeling kan worden opgelost. Krieger zal zich de komende dagen dan ook veelvuldig laten behandelen door de medische staf.

JS Nash was dus veelal de regisseur. Liet het afstandschot zelf voor wat het was, scoorde een paar keer fraai via een drive en stelde vooral de anderen in staat te scoren. Hij deelde elf assists uit en hield vooral de defensie van Upstairs goed bezig. Ivo Boom kon zijn kernspelers in het tweede kwart wat opadem laten komen zonder dat de voorsprong in gevaar kwam. Met 32-48 bij de rust was er een lekkere buffer.

Door een korte opleving van Ashley Champion in het derde deel moest ZZ Leiden iets inleveren, maar met een 55-66 stand halverwege de tweede helft leek er nog geen vuiltje aan de lucht. Maar dat zou er wel komen. In het laatste kwart stak Latece Williams nadrukkelijk zijn neus aan het venster en nam de rol over, die normaal door Champion wordt vervuld. Als een sneeuwbui op tweede paasdag leek  Upstairs opeens het uitzicht van ZZ Leiden op een mooi resultaat te vertroebelen. Met nog vijf minuten te gaan was het Champion, die voor het kleinste verschil sinds 3-5 zorgde: 66-70.

Het zou toch niet weer...? Nee! ZZ Leiden herstelde zich onmiddellijk en twee steals van David Chiotti zorgden via vrije worpen van Steve Ross en Donald Wilson voor wat meer lucht. Na een driepunter van Coleman volgde een salvo van Leiden via Ross, Chiotti en Curtis. Opeens stond daar een verschil van elf punten (69-80) op het bord en dat moest toch voldoende zijn in de laatste twee minuten en twintig seconden.

Dat was het ook. De winst kon niet meer echt in gevaar komen. De honderd Leidenaars kregen de zeshonderd Limburgers (die voor de wedstrijd niet gingen staan, toen het Limburgs volkslied werd gespeeld...) doodstil en ZZ Leiden ging op jacht naar een zege met plus elf of meer, belangrijk voor het onderlinge saldo. En als het loopt, dan loopt het. Dat deel van de missie slaagde ook (veertien punten, 74-88) en leverde in feite een extra punt op in de onderlinge strijd, want die is in weerwil van het succes in Weert nog niet gedaan.

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten