Bericht
Schot valt niet tegen Rotterdam
LEIDEN - Als het schot totaal niet valt en je speelt ook nog eens tegen de best verdedigende ploeg uit de eredivisie, dan sta je eigenlijk voor een mission impossible. Tot kort voor de rust kon Zorg en Zekerheid tegenstander Rotterdam Challengers bijhouden (33-33), maar een 0-7 run vlak voor de pauze zorgde voor een achterstand, die niet meer goedgemaakt kon worden. Het gat werd groter, zelf rond de 15 punten en ZZ Leiden vocht een kansloze strijd. Alleen David Chiotti (foto) kon een antwoord vinden op de Rotterdamse defensie. Hij speelde een geweldige wedstrijd, maar ontbeerde de steun van buitenaf. Het werd uiteindelijk 71-81.
Als je zo beroerd schiet als ZZ Leiden tegen Rotterdam, dan moet daar een oorzaak voor zijn. Natuurlijk staat Rotterdam bekend als een prima verdedigende ploeg. Het is coach Toon van Helfteren tenslotte met de paplepel ingegoten, dat je met verdedigen wedstrijden wint. Hij heeft bovendien gewerkt bij Amsterdam en dan is het een kwestie van ‘I rest my case'. Rotterdam krijgt dit seizoen gemiddeld 71 punten tegen en dat is precies het aantal dat de Challengers uit de Maasstad Leiden toestonden. Terecht was Van Helfteren daarover dan ook na afloop dik tevreden.
Maar de verdedigende vasthoudendheid van Rotterdam was niet alleen de oorzaak. Wil je goede schotkansen creëren, dan moet je daar keihard voor werken. Niet alleen voor je zelf, maar ook voor anderen. Voortdurende stevige blocks zetten wil nog wel eens helpen om medespelers vrij te krijgen voor een goed schot. Dat nu gebeurde te weinig, waardoor erkende schutters als Donald Wilson, JS Nash en Steve Ross maar weinig bruikbare gelegenheden kregen hun kanon in stelling te brengen.
Er moest daarom vaak worden geforceerd en daaraan hebben echte schutters een bloedhekel. Het gevolg was dat de percentages achterbleven bij de gemiddelden van het seizoen. Dat van de tweepunters viel met 56 procent (seizoen 52.4) nog mee, maar was voor een belangrijk deel te danken aan de scores van David Chiotti, die er elf van zijn zestien schoten ingooide. Van de driepunters troffen er slechts twee doel en dat op een totaal van negentien.
Dat aantal pogingen zat ongeveer op het seizoensgemiddelde (19.7), maar over de hele competitie maakt ZZ Leiden er 6.7 voor een heel behoorlijk, maar niet abnormaal percentage van 40 procent. Met het gemiddelde zou Leiden een heel stuk beter in de wedstrijd zijn gebleven. Nu bleef het dus bij twee. Eentje van Mick Burger en eentje van nota bene David Chiotti, die de bal niet kwijt kon en moest schieten onder druk van de 24-secondenklok. Het was zijn tweede rake driepunter in het seizoen op een totaal van tien pogingen. Die ander maakte hij tegen...Rotterdam.
Voor zover hij het al niet was groeide David Chiotti voor de 1300 toeschouwers in de afgeladen Vijf Meihal uit tot de publiekslieveling. En terecht, want keihard werken mag best beloond worden. Fans en clubleiding zouden hem graag nog een jaartje aan Leiden willen binden, maar alles zal afhangen van het al dan niet slagen van zijn pogingen een Italiaans paspoort te krijgen. Lukt hem dat op basis van zijn roots, dan speelt hij volgend jaar vrijwel zeker in Italië, is het niet in de Serie A, dan zeker in de Serie B, waar het niveau en het salaris ook nog een stuk hoger ligt dan in Nederland.
Mocht het niet lukken om Chiotti in Leiden te houden, dan moet er zeker een dergelijk type speler voor worden teruggehaald. Het oogt misschien niet altijd even fraai, maar punten zijn punten. David Chiotti haalde zaterdag ondanks het verlies een streep door een paar ‘Nederlandse' records. Bij zijn 21ste double double zaten 28 punten, zijn hoogste productie van het seizoen en zijn effectiviteitcijfer, de optelsom van alle statistieken, kwam uit op 35, een verbetering van zijn persoonlijke record. Dat stond op 32.
Zijn niet aflatende werklust dwong hem in het derde kwart op een gegeven moment om een wissel te vragen. Hij had op de stand van 46-58 op dat moment met 24 punten meer dan de helft van de Leidse productie verzorgd. Toen het vlak daarop via Nick Curtis 48-59 werd, voelde het publiek dat er nog mogelijkheden waren en stond, geheel in de traditie massaal op.
Mogelijk gingen de gedachten terug naar 8 december vorig jaar. Toen speelden beide ploegen in de Vijf Meihal een draak van een wedstrijd gedurende de eerste drie kwarten. Maar Rotterdam iets minder beroerd en stond daarom na dertig minuten elf punten (40-51) voor. Precies evenveel dus als nu. Het vierde kwart leverde destijds een complete metamorfose op van ZZ Leiden, dat de wedstrijd via een prachtig vierde kwart (32-12) nog ruim won.
ZZ Leiden kroop terug in een zoneverdediging en die was redelijk succesvol. Met name Djoenie Steenvoorde en Sullivan Sykes kwamen wat minder gemakkelijk tot scoren en Leiden pakte een paar keer knap de bal af. Maar ja, die moet er aan de andere kant dan wel in. En dat gebeurde nauwelijks. Mick Burger gooide dan nog wel de tweede driepunter van de ploeg er in, maar het verschil kwam maar niet onder de tien punten.
En dat ondanks een beetje hulp van arbiter Reinier van der Sluis, die JS Nash een score toekende, die nooit had mogen tellen, omdat duidelijk een actie was na de fout. Toon woedend en Ivo keek de andere kant op... Veel maakte het niet uit. Rotterdam bestreed de zone, zoals het hoort: rustig aanvallen en de klok lekker laten tikken. JS Nash bewees zijn schotloosheid door een airball vanuit een vrije worp en even later vanaf dezelfde plek de voorkant van de ring te raken.
In de slotfase verdwenen Djoenie Steenvoorde en Jeroen Slor met een volle stempelkaart naar de bank en kreeg Donald Wilson nog een beleefd applaus voor zijn dunk, ook al kwam die als mosterd na de maaltijd.
Voor ZZ Leiden rest nog een periode tussen hoop en vrees. Er wacht een pittig programma, dat begint in Weert en verder nog stops kent tegen Matrixx, EiffelTowers, West-Brabant en tenslotte Landstede. Die laatste ploeg heeft ook een zware agenda, maar is inmiddels wel vier verliespunten los van Leiden. Upstairs Weert treft het met ondermeer nog Den Helder en Aris een stuk beter.
Alleen winnen is voor ZZ Leiden de remedie en het belangrijkste medicijn is de bereidheid hebben je kapot te werken voor de ploeg. David Chiotti heeft al vaak genoeg aangetoond hoe dat moet.