LEIDEN - Er zijn van die wedstrijden, die je niet alleen zou kúnnen, maar eigenlijk ook zou móeten winnen. Zorg en Zekerheid tegen Landstede wás zo'n wedstrijd. Maar dat gebeurde dus niet. Het werd 68-70. En dat mag de ploeg van Ivo Boom zichzelf voor een belangrijk deel aanrekenen. Want hoewel er krediet gegeven moet worden aan Landstede (veel druk op de Leidse aanval, gedreven vechtend voor de aanvalsrebound) waren er voldoende kansen voor ZZ Leiden om met een tweede overwinning op rij de negatieve reeks van acht verliespartijen wat verder op de achtergrond te dringen.

De klap kwam hard aan. Vooral omdat ZZ Leiden met alle bekende handicaps zo dichtbij was geweest. Omdat er gevochten was en omdat iedereen voelde dat de mannen, die het verschil hadden kunnen maken (bijna) werkloos moesten toekijken vanaf de bank. Nick Curtis had het reboundverschil (38-44) in Leids voordeel kunnen beslechten en Vincent Krieger had, met meer minuten dan de veertien van nu, zijn routine kunnen aanwenden tegenover de Zwolse spelverdeler Robby Bostain.

Nu lag die niet geringe opgave (Bostain is misschien wel de beste spelverdeler van de competitie) in de jonge - en ook nog eens geblesseerde - handen van Aron Royé, die vaak veel moeite had om de Leidse aanval vorm te geven. Dat kwam natuurlijk ook door de grote druk die Landstede graag op de aanval van de tegenstander zet, om dan van tijd tot tijd rust te pakken in de beproefde zoneverdediging.

Doordat de aanvallen vaak niet soepel liepen, kwamen er natuurlijk ook wat minder kansen voor de schutters. Donald Wilson en JS Nash kregen nog wel een paar succesvolle driepunters weg, maar van de middenafstand waren er nauwelijks kansen. Wél onder het bord, waar David Chiotti een gedegen wedstrijd afleverde en waar Johan Kuijper (foto) misschien wel zijn beste wedstrijd in Leidse dienst tot nu toe speelde. Met 20 punten en 10 rebounds was hij ‘man of the match' aan Leidse zijde.

Bij de tegenstander streden Robby Bostain en Darnell Wilson om die eretitel. Bostain werd niet alleen topscorer in de wedstrijd met 23 punten, hij pakte als guard ook negen rebounds en gaf nog eens vier assists. Met Darnell Wilson heeft coach Herman van den Belt weer eens een goudadertje geraakt. Hij is zeer gedreven (assistent-coach Mark van Schuttershoef: ‘Je merkt dat niet als je naar de wedstrijd kijkt, maar hij is ook op de bank zó goed bezig...') en doet professioneel zijn werk, zaterdag met 18 punten en 9 rebounds.

Maar, zoals gezegd, ZZ Leiden heeft de mogelijkheden gehad om de wedstrijd te winnen. De start was prima, ook al had het verschil na tien minuten wat ruimer mogen zijn. De in alle opzichten grote man aan Leidse zijde was in dat openingskwart Johan Kuijper, die geen enkel ontzag had voor de Zwolse defensie en tekende voor elf van de 22 punten in dat eerste kwart.

ZZ Leiden had niet lang plezier van die voorsprong, want met een 0-11 (drie- en tweepunter Bostain en twee driepunters van Gerad Punch) werden de rollen geheel omgedraaid en was het opeens 22-31. Verder dan die negen punten zou het overigens niet komen. ZZ Leiden herstelde zich en kroop dichterbij. Punch onderscheidde zich met nog twee bommen, maar had daarmee zijn kruit verschoten.

ZZ Leiden had eigenlijk in dat tweede kwart een keertje gelijk of een puntje voor moeten komen om vertrouwen te krijgen. Maar dat lukte telkens niet. Zoals na de schitterende driepunter van JS Nash, met bonus vanwege een fout. Het was daarna 36-38, maar Landstede antwoordde onmiddellijk met de vierde driepunter van Punch. En zo ging het steeds. Na twee driepunters van Donald Wilson was het 52-54, maar wéér was daar het antwoord van Landstede. Of neem drie van de vier gemiste vrije worpen van Mick Burger, die tot nu toe in het seizoen 20 op 25 had gemaakt. Het was het allemaal nét niet in veel gevallen.

Door het accent in het laatste deel van de wedstrijd nog meer op de verdediging te leggen bleef de kans op succes in takt. Het kostte David Chiotti wel zijn vijfde fout, maar daar tegenover stond ook het vertrek van Darnell Wilson met een volle strafkaart. En het leek te lukken, toen op 66-70 Nash de bal stal en de break opzette met Wilson. Het passje was echter onzuiver en Wilson stapte op de lijn.

Maar nóg was het niet voorbij. Johan Kuijper gooide twee vrije worpen raak voor 68-70 en de Vijf Meihal schudde op zijn grondvesten. Weer kwam er balbezit, maar het daaropvolgende schot van Vincent Krieger was te kort. Hij maakte dat goed met een steal en pakte zelf de kans op de gelijkmaker en dus een verlenging. Maar zijn van ver ingezette lay-up was te kort. Wat restte was deceptie.

En natuurlijk de hoop om eindelijk eens met een volledig fitte ploeg te kunnen gaan spelen. Maar wanneer? Coach Ivo Boom durft er geen voorspelling aan te wagen. ‘Het oog van Nick Curtis ziet er nog niet goed uit, Vincent Krieger heeft meer minuten gespeeld dan de bedoeling was, Frank Schaftenaar heeft toch weer een terugval met die knie en we missen natuurlijk ook altijd Sjors Besseling nog.' Het is een respectabele lijst en bij de riemen, waarmee Boom nu moet roeien, zitten er ook nog een paar, die (nog) wat schade hebben, zoals JS Nash en Aron Royé.

Maar ooit komt het allemaal goed. Daarvan is natuurlijk iedereen overtuigd. Alleen, op weg naar dat moment zou het zo lekker zijn om een pot als die tegen Landstede te winnen. Dan wordt het namelijk ook een stuk gemakkelijker voor gewonde ‘soldaten' om de pijn te verbijten.

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten