Vorig seizoen is Ruud Fray begonnen met Devils leden in de Spotlight te plaatsen en het interviewen van de Speler van de Maand. Daar gaat hij dit seizoen mee door mits de betrokkene hier aan mee wil werken. Daarnaast zal hij een aantal bijzondere reportages voor ons maken.

Deze eerste keer ging hij bij de Rollers langs, inmiddels niet meer weg te denken uit de BS Leiden/ZZ Leiden basketbal familie.

 

EVEN AANDACHT VOOR DE ROLLERRRSSSSS
Een vorm van rolstoelbasketbal, werd, hoe kan het ook anders, voor het eerst in de Verenigde Staten gespeeld. Groot Brittannië ontwikkelde in die tijd een eigen versie en uit die twee varianten werd een sport geboren die we nu kennen als rolstoelbasketbal. Op de paralympics van 1960 kon het grote publiek kennismaken met de sport.

Reeds in de Parker-tijd was er bij BS Leiden al rolstoelbasketbal, maar dat bloedde dood, net zoals veel andere zaken in die tijd. In april 2011 kreeg BS Leiden opnieuw zijn eigen rolstoelbasketbalteam in de vorm van de Rollers. Inmiddels hebben de Rollers zo’n 28 enthousiaste leden verdeeld in twee teams. Logistiek gezien is het een onmogelijke taak om een competitie op te zeten zoals we die bij de valide sporters kennen. Denk alleen maar aan het vervoer van de rolstoelen. Vandaar dat elke vereniging eens in de zoveel weken een competitie-toernooidag organiseert.

Getraind wordt er in het Rijnlands Revalidatie Centrum aan de Wassenaarseweg. Tijdens een bezoek aan een training werden er gelijk al wat vooroordelen mijnerzijds omver gereden. ,,Een beetje heen en weer rijden, balletje over gooien en afronden en alles relaxt,” zoiets dacht ik. Mis! Bloed, zweet en tranen, maar met een geweldige hoop lol en enthousiasme. Hun trainer en coach, de ons aller bekende Martin Hooymans haalde het uiterste uit de kerels. Ook aan tactiek en techniek wordt de nodige aandacht besteed en wel veel meer dan ik dacht. Het werd uiteindelijk een partijtje van drie tegen drie, maar er waren een paar fraai opgezette aanvallen bij. ,,Ach, het kan allemaal nog veel beter,” zegt speler annex trainer/coach van het C-team, Richard Kusters na afloop, ,,Een paar basisspelers waren er vandaag niet bij. Je zou een wedstrijd moeten zien.”
Richard gaat verder: ,,Vangtechniek is heel belangrijk. Dat leer je ook niet zo snel als je met rolstoelbasketbal begint. Stabiliteit is nog zoiets. Ga jij maar eens in een rolstoel zitten en vang een bal of probeer een verre pass, gegarandeerd dat je uit de rolstoel dondert. Jij hebt dan nog een compleet lichaam en dat kan niet iedereen van ons zeggen. Het wordt nog eens oneindig veel moeilijker als je je een of twee benen mist of daar geen controle meer over hebt.” Ik geloof hem.
Dan is er nog iets dat spelen in een rolstoelbasketbalteam extra moeilijk maakt. Je moet een geweldig inlevingsvermogen hebben richting je teamgenoten. Hooymans: ‘’Iedereen heeft een andere achtergrond. De een is ziek, de ander mist een been en de derde heeft een dwarslaesie. Iedereen heeft zo zijn beperkingen en gebruiksaanwijzing. Aan de andere kant is het ook weer niet zo moeilijk, want ik ga voornamelijk uit van de overeenkomsten met de valide basketbalsport en veel minder van de verschillen. Die komen vanzelf wel boven tafel.”
Romano Böllermann: ,,Door een ellendig motorongeluk verloor ik beide benen. Jawel, heel tragisch, maar ik leef nog. Rolstoelbasketbal geeft me ongelooflijk veel plezier en energie en ik kom voor elke training helemaal uit Goeree-Overflakkee, maar ik doe het graag. Omdat ik in feite alleen een bovenlichaam heb, ben ik in een stoel heel onstabiel. Ik moet vastgesnoerd zitten. Anderen weten dat en accepteren het.”
Dennis Kerkvliet: ,,Ik heb een soort ALS. Ja, dat is progressief en mijn spieren gaan alleen maar achteruit. Ik ben heel snel moe. Ik kan tien minuten alles geven, maar ben dan een tijdje gesloopt en moet even bijkomen. De rest weet dat.”
Richard: ,,Ik ben niet ziek, ik ben een beetje stuk. De fans van ZZ kennen me wel. Ik ben die man met dat ene been van de crew. Door een ongeluk raakte ik een been kwijt. Voor mijn ongeluk beoefende ik Kendo op een heel hoog niveau. Kendo is een Japanse vechtsport met zwaarden. Daar heb ik baat bij in het spelletje. Ik kan als het ware aan de oogopslag van de tegenstander zien wat hij gaat doen. Verder ben ik vrij sterk.”

Vooroordeel nummer 1 als het gaat om rolstoelers: ze zijn zielig. Niets is minder waar. Ga eens naar een training, ga eens naar een wedstrijd, praat en luister en weet hoe ver je er naast zit, als je denkt dat een rolstoeler zielig is. Ja, ze hebben een beperking, so what? Rolstoelbasketbal is een volwaardige sport met alles wat daarbij hoort. Kom op 25-10-2014 naar de 5 meihal en oordeel zelf

Meer nieuwsberichten