De mooiste overwinningen worden weggesleept voor de poorten van de hel en de allermooiste als je dan ook nog lang, heel lang langs de rand van de afgrond hebt gelopen met een constante kans om in het ravijn te donderen. Zo'n overwinning behaalde Zorg en Zekerheid donderdagavond op Polynorm. Dankzij een inzet die nog niet eerder werd vertoond dit seizoen, werden twee zeer belangrijke punten binnengesleept op een manier, die alleen maar bewondering oogstte. ‘Chapeau, heren', zou de pater familias van de basketballfamilie Mart Smeets zeggen.

In de rubriek Foto's staan 19 foto's van Gert Arkensteijn en nog eens 20 van Peter Looijen

Vijf minuten extra speeltijd waren er nodig om de West-Brabantse ploeg met lege handen naar huis te sturen. Balend en verongelijkt vooral en goed pissig op de arbitrage, die het bestaan had om Devonne Giles af te fluiten voor drie seconden op de cruciale stand van 68-67. ‘Nergens in Europa wordt nog voor drie seconden gefloten', foeterde manager Marcel Löhr. ‘Giles was net binnen in de bucket', verduidelijkte coach Tony Vandenbosch de misser van de mannen in het grijs.

Het was die aanval van de ploeg uit Bergen op Zoom, die eindelijk weer eens een voorsprong had kunnen opleveren. De laatste voordelige marge voor Polynorm dateerde tenslotte uit de vierde minuut van het derde kwart, nadat Tyrone Riley zijn derde driepunter van die periode had binnengeschoten. De 38-40, die daarmee op het scorebord kwam, betekende overigens het einde van een hopeloze periode van Zorg en Zekerheid. Binnen tweeëneenhalve minuut was de lekkere voorsprong bij het afsluiten van de eerste helft (36-24) helemaal verspeeld en was Polynorm voor het eerst sinds het begin van het duel aan de goede kant van de score gekomen.

Die voordelige marge van twaalf punten bij de rust was overigens dik verdiend voor ZZ Leiden, dat een prima eerste helft speelde. Het was natuurlijk afwachten hoe de ploeg de afwezigheid van JS Nash zou opvangen en met name of de jonge schouders van Aron Royé, zijn vervanger in de beginopstelling, de loodzware last zouden kunnen dragen. Het 18-jarige talent zou in 26 minuten en 51 seconden zelf het antwoord geven: ja, dat konden ze!

Nog niet eerder had hij zó'n zware proeve van bekwaamheid moeten afleggen. Nu was hij niet de back-up van JS Nash. Nee, nu was hij zelf de man, die voor een belangrijk deel de lakens moest uitdelen. En dat ging hem voortreffelijk af. Af en toe afgelost door Jeremy Ormskerk en in het veld gesteund door Donald Wilson, die regelmatig de bal even kwam ophalen, bewees hij dubbel en dwars, waarom Ivo Boom hem zo graag wilde meenemen uit Amsterdam.

En de coach? Die genoot met volle teugen. Met een smile van oor tot oor nam hij de felicitaties in ontvangst, maar gaf razendsnel de credits aan zijn spelers. ‘Ja, ik ben trots op Aron. Hij heeft het prima gedaan.' Maar ook anderen verdienden een flinke pluim. Sjors Besseling bijvoorbeeld, bij wie de adrenaline harder door het lichaam moet hebben gepompt dan het water van de Niagara watervallen. Met een tomeloze inzet attaqueerde hij keer op keer de defensie van Polynorm. En het resultaat mocht er zijn: vijftien punten, waarvan zes uit vrije worpen, die hij mocht nemen, omdat een persoonlijke fout vaak het enige antwoord was van de Bergse verdedigers.

En dan Shelton Collwell (foto). Hij speelde werkelijk een bere-wedstrijd. Kwam met 28 punten aan zijn op twee na hoogste score van het seizoen en was ook pas twee keer boven de 13 rebounds van dit keer uitgekomen. Nu floorleader JS Nash aan de kant zat, was hij het verlengstuk van Boom in het veld. En die rol vervulde hij met verve. Voortdurend stond hij in contact met de coach, kwam heel vaak even naar de kant voor overleg en deed ruim 41 minuten waar hij goed in is: buffelen onder het bord, scoren en rebounden.

Maar je kunt aanvallend doen wat je wilt, het begint aan de andere kant van het veld. Defense is the name of the game. En dat deed ZZ Leiden met name in de eerste helft uitstekend. In eerdere wedstrijden tegen Polynorm - waaronder de eclatante 60-91 half januari in Bergen op Zoom -  was duidelijk gebleken, dat Tony Vandenbosch zeer afhankelijk is van zijn ‘Drie Musketiers', zoals het Amerikaanse trio Riley, Giles en Randle liefkozend wordt genoemd. Giles stond niet in de basis, maar dat is de laatste tijd gebruikelijk en bovendien was hij niet honderd procent fit. Dat maakte het aanvankelijk voor ZZ Leiden iets eenvoudiger om de gevaarlijke luchtmobiele eenheid van Polynorm aan te pakken.

Natuurlijk kwamen de mannen, die pas vlak voor de rust alle drie samen in het veld stonden, af en toe door met een dunk of een krachtige score. Dat is nu eenmaal niet te voorkomen. Maar ZZ Leiden sloot vooral de aanvoerlijnen goed af en maakte - dankzij Donald Wilson - bijvoorbeeld van Sydmill Harris een acteur zonder tekst. De Leidse defensie maakte de taak van spelverdeler Rogier Jansen extra zwaar en Vandenbosch had geen andere oplossing, omdat de Belg Domien Loubry aan de kant bleef met een ontsteking aan de heup. De enige aflossing voor Jansen was David Popoola, maar die kan dan wel redelijk dribbelen, spelverdelen is bepaald niet zijn professie.

Het liep dus voor Zorg en Zekerheid op rolletjes in de eerste helft. Maar het derde kwart is berucht. Heel vaak gaat het daarin mis. En deze wedstrijd vormde op die ‘regel' geen uitzondering. In de openingswedstrijd van dit seizoen werd een Leidse verrassing de grond in geboord door een driepunter van Tyrone Riley, die een dodelijk schot in huis heeft. Na twee minuten en dertig seconden in de tweede helft had hij er al twee in liggen en de tweede driepunter betekende de afronding van een 0-13 run, die dus in één klap de voorsprong vernielde.

Een score van Besseling betekende even rust aan het front. Riley liet nog één bom vallen, maar na de 38-40 was ZZ Leiden weer bij de les. Johan Kuijper zorgde voor 40-40 en vanaf dat moment werd het een heerlijke wedstrijd. Tenminste voor die toeschouwers, die hun zenuwen in bedwang konden houden. Want het werd bloedstollend. Tot de laatste seconde. Want nadat Randle met een driepunter (ja, ook hij...) voor 62-62 had getekend, kwam alles neer op de laatste Leidse aanval. 25 seconden stonden er nog op de klok. Alles ging goed en helemaal aan het slot kwam de bal bij Donald Wilson voor het finale schot. Dat ketste af op de ring.

In de extra tijd ging het gewoon door. Tot één minuut van het einde van de eerste overtime. Praktisch op het signaal van de 24-seconden zorgde Nick Curtis voor een marge van vier: 71-67 en toen vlak daarna Giles miste en Colwell zijn belangrijkste rebound van de wedstrijd pakte, kon de eindafrekening worden opgemaakt. ZZ Leiden werd beloond, of liever gezegd beloonde zichzelf, voor een avond keihard werken.

JAN VAN DER NAT
FOTO: GERT ARKENSTEIJN

Meer nieuwsberichten