VENTSPILS - Als je het niet met eigen ogen had gezien, zou je het niet geloven. Op zeer indrukwekkende wijze draaide Zorg en Zekerheid Leiden tegen het Letse Ventspils een 'kansloze' wedstrijd om in een spectaculaire overwinning: 69-73.

Op 1:38 van het einde kwam Leiden voor de eerste keer in de wedstrijd op voorsprong. Het grootste deel van de wedstrijd bepaalde de thuisclub wat er gebeurde in het Olympic Center van Ventspils. Toen het vlak na de rust door een treffer van Martins Meiers 45-22 werd, leken de beken van deze tweede wedstrijd in de tweede ronde van de EuroChallenge te kunnen worden gesloten.

En eigenlijk had coach Toon van Helfteren dat kort daarvoor ook gedaan, bekende hij eerlijk na afloop. 'Ik gaf er echt geen cent meer voor. Ik heb in de rust gezegd te proberen het verschil zo klein mogelijk te houden. Het kan namelijk best zo zijn dat het doelsaldo een rol gaat spelen bij het bepalen van de eindstand en als je dan een wedstrijd met twintig punten verliest is het eigenlijk al over en uit.'

Het verschil beperken was ook precies wat de ploeg deed in het derdekwart. Er werden zeven punten van de achterstand afgeknabbeld en de 57-43 aan het einde van dat derde kwart zag er al een stuk beter uit dan de ruststand van 43-22.

Wat Zorg en Zekerheid Leiden echter vervolgens op et parket legde, grensde aan het ongelooflijke. De 25 Leidse fans en de nauwelijks 500 Letten wreven zich de ogen uit, toen het verschil steeds kleiner werd en het halverwege het laatste kwart weer gewoon een echte wedstrijd was. Toen Sean Cunningham met nog 1:38 op de klok de eerste voorsprong voor Zorg en Zekerheid Leiden op het scorebord zette, was dat voor een groot deel van het publiek reden om richting uitgang te gaan en de verse sneeuw te trotseren.

De vertrekkers werden begeleid door 'Laat je club...maar in de steek' van de Leidse fans, maar ze zullen ongetwijfeld niet hebben begrepen wat de strekking was. Dat de tribunes overigens zo slechts bezet waren was verrassend, want BK Ventspils is populair in de Letse havenstad, waar het oude Oostblok nog niet echt uit het straatbeeld is verdwenen. Bovendien was de toegang gratis en werd er gecollecteerd ten behoeve van een ziek meisje. Je zou zeggen: een extra reden om te gaan kijken. Op de officiële statistieken verscheen later een aantal van liefst 1800, maar dat moet zijn genoteerd door iemand met een Stevie Wonderbril op...

Gevolg was wel dat het groepje Leidse fans meer dan nadrukkelijk aanwezig kon zijn. Er was zelfs geoefend op de Letse versie van 'Hij is een lampenkap'. Dat kwam er echter niet uit, omdat er geen enkele reden was om de 'onzichtbare' scheidsrechters onheus te bejegenen. De manen in het zwart met blauw hadden het ook niet echt moeilijk.

In de eerste helft schoot Ventspils met scherp, knalde Arturs Berzins er drie driepunters in, deed Todd Abernethy (ex-Nijmegen) een duit in het driepuntzakje en knalde de ploeg alle twaalf zijn vrije worpen raak. Daar zette Zorg en Zekerheid bitter weinig tegenover. Aan het einde van het eerste kwart was het verschil daardoor al zestien punten (25-9) en dat werd in het tweede deel alleen maar groter. Er was eigenlijk maar één lichtpuntje, toen Worthy de Jong een driepunter maakte en die werd gevolgd door een steal en een dunk van Seamus Boxley.

Het waren druppels op de gloeiende plaats, want bij 43-22 was de wedstrijd immers beslist, toch? Nou, 'toch' niet dus. Van Zorg en Zekerheid Leiden ben je namelijk nooit af, zo leerden diverse wedstrijden in het verleden. De laatste keer zaterdag nog in Groningen. Thomas Jackson gaf met een drietje het sein voor de aanval. Dat leidde tot een runnetje van 2-10 en bij 47-34 vluchtte Ventspils-coach Gundars Vetra toch maar in een time-out om het Leidse momentum te stoppen. Dat lukte hem niet echt, want Arvin Slagter mikte een paar keer raak vanaf de vrije worplijn, terwijl Seamus Boxley en Thomas Jackson tekenden voor het slotakkoord van het kwart, dat bij 57-43 eindigde, zodat er nog een heel klein beetje hoop was voor Leiden.

En eigenlijk was dat een wonder, want Patrick Hilliman had een knie overstrekt en bleef noodgedwongen na rust aan de kant. Dat gold ook voor Jevohn Shepherd, die niet in de wedstrijd zat en mocht gaan zitten, toen hij een technische fout kreeg, omdat hij het oneens was met de arbitrage. Hij zou niet meer van de bank komen.

Dat kwam ook, omdat de vijf in het veld het uitstekend deden. Ook Worthy de Jong werd daardoor toeschouwer, terwijl hij in het derde kwart voor de mooiste actie van de wedstrijd had getekend. Na te zijn geblokt door Mamadi Diane, plakte hij de inlegger van de Afrikaanse-Amerikaan aan de andere kant tegen het bord, schoot als een speer naar de andere kant, om daar verwoestend te dunken.

Toon van Helfteren begon het laatste kwart met Jackson, Boxley, Kherrazi, Sas en Cunningham, duidelijk met het idee om ervan te maken wat er nog van te maken was. Dat bleek heel veel, zeg maar gerust: alles. Kherrazi, die prima speelde als vervanger van Hilliman, Jackson en Cunningham (driepunter) trok het gat tot onder de tien (59-50). Je zag het publiek vol ongeloof naar het scorebord kijken, terwijl de 25 mannen en vrouwen uit Nederland gewoontegetrouw gingen staan, omdat ze tenslotte voor Leiden waren.

En het zou nog veel gekker worden, uitlopend in ongetwijfeld één van de grootste comebacks is de geschiedenis van het Europese clubbasketball. Na even ademhappen volgde de volgende aanval, die het gat terugbracht naar twee punten. En soms moet je dan een beetje gelijk hebben. Na twee rake vrije worpen van Mohamed Kherrazi, behandelde Ventspils de bal zó slecht, dat Leiden mocht ingooien en na een dubbele Leidse misser viel de bal zo maar in handen van Jackson. Maar dat beetje mazzel hoort er natuurlijk bij, want dat dwing je af bij een tegenstander, die de voorsprong zag smelten als sneeuw voor de zon, iets dat in Letland in het echt niet gebeurt...

Ventspils zocht, maar vond geen oplossing. De prima Amerikanen van de eerste helft Jahmar Young en Todd Abernethy bakten er niets meer van en bleken niet in staat hun ploeg weer op de rails te krijgen.

Toon van Helfteren mocht een kleine tien minuten voor zichzelf de zaak analyseren en kwam vervolgens in de persconferentie met de opmerking dat 'Het in een wedstrijd altijd een zaak is van twee ploegen, nooit van één. In het eerste kwart speelde Ventspils erg goed en wij niet. In het laatste kwart konden wij ze afstoppen en speelde Ventspils minder gefocust.'

'De eerste helft was nóg dramatischer dan zaterdag in Groningen', ging hij verder in kleiner Nederlands gezelschap. Toen zag ik in de rust nog wel kansen, maar nu niet, als ik eerlijk ben. Het verschil zo klein mogelijk houden, dat was het enige dat nog haalbaar leek.'

Maar uiteraard was hij trots op zijn mannen. 'We hadden het idee dat de fighting spirit dit seizoen minder zou zijn na het vertrek van Monta McGhee, maar je ziet het, deze ploeg kan het ook: vechten en nooit opgeven...'

TEKST: JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten