Tot vier keer toe stond Zorg en Zekerheid Leiden op de drempel van een nieuwe Europese verrassing. Maar die kwam er net niet. Het Franse Roanne won in de Vijf Meihal met 63-68.

Dat is op zich niet eens zo'n gekke uitslag. Het Franse (club)basketball loopt mijlen voor op dat in ons land en winnen van een ProA-ploeg is bepaald geen sinecure. Dat weten de tegenstanders van Roanne uit de eerste ronde van de EuroChallenge ook, want de formatie van coach Luka Pavicevic won vijf van de zes wedstrijden.

Een blik op de statistieken van de FIBA had Toon van Helfteren duidelijk gemaakt dat gevaar bij de Franse opponent van twee kanten kwam. Onder het bord staat er flink wat massa en van buiten kunnen ze aardig knallen. Bijna 82 punten gemiddeld over zes duels, 60 procent twee- en liefst dik 40 procent driepunters zijn cijfers om je chapeau voor af te nemen.

In het gameplan voor de openingswedstrijd van de tweede ronde in de EuroChallenge moest er dus een keuze worden gemaakt. Van Helfteren koos er begrijpelijk voor om Roanne onder het bord aan te pakken en wilde geen tachtig punten tegen krijgen. Sterker nog: daar zo ver mogelijk onder blijven.

Omdat je in het basketbal niet én...én kunt doen, geef je de tegenstander dan wat meer kans om van afstand te schieten. 'Dan', zo redeneerde de coach, 'kun je mazzel hebben dat de driepunters niet goed vallen en je kunt pech hebben...'

Het werd het laatste, want Phillippe Braud en Dylan Page gooiden ieder vier drietjes raak, terwijl Alexis Tanghe en Andre Barrett het tiental vol schoten (10 op 21). Ondanks die regen aan driepunters werd Roanne toch op 68 punten gehouden. Dat is op zich een prima prestatie, die past in het ideale plaatje dat Van Helfteren zo graag schetst.

'Als je je tegenstander onder de zeventig punten houdt, kun je elke wedstrijd winnen', zegt de coach meer dan eens. Dat werd ook vaak bewezen en het had ook dinsdagavond, in de met zo'n 1.500 toeschouwers toch wat teleurstellend bezette Vijf Meihal, zó maar gekund.

Zorg en Zekerheid Leiden kon echter aanvallend het verdedigende niveau niet halen. Met uitzondering van Worthy de Jong, die zijn beste wedstrijd van het seizoen speelde. Hij tekende voor 22 punten, waarvan veertien in het tweede kwart.

In die periode kwam Zorg en Zekerheid Leiden voor de eerste keer terug van een flinke achterstand. Die averij was opgelopen in een beroerd eerste kwart, dat door de Franse werd afgesloten met een 0-10 run voor een tussenstand van 8-19.

Achteraf zou dat een dodelijk verlies blijken te zijn, want Leiden won de overige drie kwarten, maar niet met voldoende verschil om die elf punten goed te maken. Maar onder leiding van De Jong werd het wél 21-23. Ogenblikkelijk sloeg Roanne terug met een driepunter van Page, eentje van Braud en nog eens een 'gewone' score van de laatste. Het gat was daardoor weer tien...

Een soortgelijke situatie deed zich voor in het derde kwart, nadat Leiden Roanne wéér was genaderd tot op twee punten (37-39) na ondermeer driepunters van Arvin Slagter en Jevohn Shepherd. Toen kwamen de Franse punten vanaf de vrije-worplijn en van Uchenna Nsomwu, de Nigeriaanse kolos van Roanne.

Toch bleef Zorg en Zekerheid Leiden in de buurt, waardoor de winstkansen in de lucht bleven hangen. Halverwege het laatste kwart werd het na een score van Seamus Boxley en vrije worpen van Worthy de Jong en Patrick Hilliman 51-54 en trilde de Vijf Meihal op zijn grondvesten.

Maar wéér waren daar Page en Braud met hun driepunters en kon Leiden bij 51-60 opnieuw beginnen. Nu is het een ploeg, die nooit opgeeft. De Jong maakte een vrije worp, Slagter gooide er een drietje in en De Jong stal de bal en rondde af met een vette dunk voor 57-60. Leiden kwam zelfs nóg een puntje dichterbij en binnen de laatste minuut leek het echt te kunnen...

Maar je voelde het aankomen. Roanne speelde een rustige aanval en had het voordeel dat Leiden nog niet op vijf fouten stond, zodat opzettelijke fouten geen vrije worpen en de kans op balbezit opleverden. Tenslotte werd één van de schutters gezocht. Dylan Page werd op zich goed verdedigd, maar peerde de bal toch over iedereen en alles heen voor zijn vierde driepunter.

De vijftien seconden, die toen nog op de klok stonden, waren natuurlijk niet meer voldoende om de opening van een loodzware periode (zaterdag GasTerra uit en zondag vroeg op het vliegtuig naar Letland, om maar iets te noemen) van een gouden randje te kunnen voorzien.

TEKST: JAN VAN DER NAT

FOTO'S: RICHARD KOOLEN 

Leon Kersten van de DBL-site sprak voor de wedstrijd met Toon van Helfteren. KLIK HIER 

Meer nieuwsberichten