DEN BOSCH, 12 november - Over de vraag of hij er is was blijven geloven, moest Toon van Helfteren na de miraculeuze overwinning op EiffelTowers in Den Bosch (80-82), even nadenken. 'Ik loop inmiddels lang genoeg mee om te weten dat een basketballwedstrijd pas echt afgelopen is na veertig minuten...' 
(link naar samenvatting Studio Sport: zie onderaan het verslag)

'Maar er zijn momenten geweest dat er niet meer in geloofde. Alleen: ik kan en mag dat niet laten blijken. Als ik rustig op mijn stoel ga zitten, dan slaat dat over op mijn spelers. En dat mag niet.' Toon van Helfteren coacht, zoals hij zelf speelde: met passie en op karakter. Vooral op basis van dat laatste werden de afgelopen jaren de grote successen behaald en ook het team van nu herbergt weer die eigenschappen. Met Arvin Slagter en Seamus Boxley als voorgangers blijft de ploeg knokken tot ze er bij neervalt. En als die mentaliteit zogenoemde 'gestolen' overwinningen oplevert tegen Weert en Den Bosch, dan is dat lekker meegenomen.

Net als vorige week in de Vijf Meihal tegen Stepco BSW had de tegenstander gezien het wedstrijdbeeld wellicht meer recht op de overwinning, maar voorlopig staat na de 71-69 tegen Weert ook de 80-82 tegen Den Bosch in de boeken.

De conclusie is dat Zorg en Zekerheid Leiden het vooralsnog best aardig doet. Vijf overwinningen in zeven wedstrijden (het eerste kwart van de competitie) en dat met vijf uitduels, waaronder Groningen, Nijmegen en Den Bosch - drie van de top-4 van vorig seizoen - is een prima score.

Van Helfteren moest terugdenken aan een wedstrijd vorig seizoen in De Maaspoort, die toen ook door Zorg en Zekerheid Leiden voor de poorten van de hel werd weggesleept. Toen (op 3 maart 2011) werd het 71-72 en maakte Thomas Jackson de laatste bal. Nu was het Seamus Boxley met een listig schotje over Jeroen van der List heen. De laatste aanval van Den Bosch duurde in beide gevallen nog zes seconden en beide keren was Frank Turner de man, die het moest afmaken met een Speedy Gonzalez-actie. Toen stuitte hij op de middellijn op Worthy de Jong, nu onder de ring op Patrick Hilliman.

Het heeft alles met karakter te maken. Wedstrijden als deze kun je alleen winnen als de instelling honderd procent is. Als je even twijfelt, gaat het mis. Bij Leiden wordt de handdoek nooit in de ring gegooid. Niet door Van Helfteren, niet door de spelers. Daarom bijvoorbeeld ook verloor de ploeg nog nooit een wedstrijd in de verlenging... Die was in de Maaspoort dus net niet nodig, maar ongetwijfeld had het team die eventueel tot een goed einde gebracht.

Het einde was dus weer eens een stuk beter dan het grootste deel van de wedstrijd. EiffelTowers nam onmiddellijk het commando in handen en stond dat eigenlijk nooit meer af. Nou ja, heel even. Halverwege het eerste kwart bombardeerden Worthy de Jong, Arvin Slagter en Thomas Jackson de Bossche veste met driepunters en moest Eiffel-coach Raoul Korner in een time-out vluchten.

Hij kreeg zijn team weer op de rails en na tien minuten was het 24-20, ook al omdat Frank Turner slecht werd verdedigd door Sean Cunningham en een driepunter kon maken in de buzzer. Daarna heeft Leiden eigenlijk alleen maar aan het elastiek gehangen. Werd het gaatje wat kleiner, dan volgde er een Bossche tussensprint en was er weer rust bij de thuisploeg.

En toch voelde je gewoon dat Zorg en Zekerheid Leiden niet hoefde te verliezen. Ook al omdat de thuisploeg in personele problemen zat door de blessures van Peter van Paassen en Djoeni Steenvoorde. En dan voelen drie fouten bij de rust voor Tai Wesley en Stefan Wessels als molenstenen om de nek.

Wessels kwam direct in het derde kwart op vier en moest kort na het begin van het vierde kwart definitief naar de bank. Wesley ontsprong de dans, omdat de matige(...) arbitrage de volgende fout gewoon niet wilde fluiten. Dat deden ze wél voor opmerkingen in hun richting, waardoor er technische fouten kwamen achter de namen van Arvin Slagter, Gabe Kennedy en Toon van Helfteren.

Maar ook dat kon Leiden niet echt van zijn stuk brengen. Dat kon ook de maximale achterstand van zeventien punten (tegen het einde van het derde kwart) niet. Met zijn vierde driepunter op vijf pogingen gaf Arvin Slagter (inmiddels de beste driepuntsschutter in de DBL) het sein voor het slotakkoord. Rogier Jansen betaalde nog wel even met gelijke munt terug, maar vervolgens plaatste Leiden een 8-0 run en sloot aan bij 75-72 voor een eindfase, waarbij de neutrale liefhebber de vingers zou aflikken.

Twee minuten voor tijd kwam Zorg en Zekerheid Leiden weer op voorsprong. Voor het eerst sinds de middenfase van het eerste kwart. Vergeten was het vaak povere spel, dat vooral in de eerste helft ook verdedigend - tegen de Leidse gewoonte in toch - te zien was geweest. Nu ging het alleen nog maar om de knikkers.

En EiffelTowers was niet meer in staat om de weg naar het putje af te sluiten. Turner maakte uit een vrije worp gelijk, maar Gabe Kennedy tekende voor 78-80. Maar wéér werd het gelijk, wéér door Frank Turner. Leiden had nog één aanval, kreeg daarin nóg een keer extra balbezit en dat bleek beslissend. De zes seconden die Leiden na de score van Seamus Boxley overliet waren niet voldoende voor Den Bosch.

80-82. En daarmee was deel één van een loodzware trilogie (Göttingen en GasTerra Flames komen er nog aan) succesvol afgesloten. Niet goed spelen en toch winnen. Het begint zo langzamerhand een kwaliteit te worden van Zorg en Zekerheid Leiden.

TEKST: JAN VAN DER NAT
FOTO'S: RICHARD KOOLEN
SAMENVATTING STUDIO SPORT

Meer nieuwsberichten