LEEUWARDEN, 1 oktober 2011 - Hoe vaak zou Toon van Helfteren het zijn spelers al niet hebben voorgehouden? Defense is the name of the game. Op basis van een goede verdediging kun je bijna alle wedstrijden winnen. Maar het basisprincipe van de succescoach kwam zaterdagavond in Leeuwarden niet over. Zorg en Zekerheid Leiden maakte een valse start tegen Lasaulec-Aris: 87-81.

Er was op de zege van de Friese ploeg niets aan te merken. De schuld moest gezocht worden bij Leiden, want het guard-duo Lance Jeter/Tjoe de Paula werd weinig in de weg werd gelegd om de hoofdrol voor zich op te eisen. De geblokte spelverdeler Jeter - zijn American football-achtergrond is duidelijk te zien - en de in de eredivisie teruggekeerde De Paula maakten samen liefst vijftig punten met ondermeer zeven driepunters tegen vijftig procent.

Hoe schril staken daar de Leidse 'kleine' mannen tegenover. Worthy de Jong was nog niet helemaal fit en Terry Sas bleef met een gekwetste duim, op aanraden van de medische staf, aan de kant. Maar het trio Thomas Jackson, Arvin Slagter en Sean Cunningham had de Leeuwarder opponenten meer tegenstand moeten bieden. Niet alleen in de eigen productie (nu vijf, vijf en drie punten), maar vooral ook verdedigend.

Als twee van de drie guards met slechts één persoonlijke fout van het veld stappen, dan mag je vraagtekens zetten achter hun verdedigende inspanningen. Zeker als de mannen van de andere ploeg zó staan te knallen als zaterdag. Dan moet je af ten toe een 'tik' uitdelen als waarschuwing, zodat hij weet het niet allemaal cadeau te krijgen.

Logisch dan ook dat Toon van Helfteren behoorlijk pissig was over de manier, waarop zijn 'back court' had gespeeld. 'Het was verdedigend huilen met de pet op, een drama, of hoe je het ook maar wilt zeggen. Dit is niet wat ik wil zien. Dit is niet wat we hebben afgesproken.'

Gelukkig presteerden de lange mannen wel naar behoren. Gabe Kennedy speelde een gaaf eerste kwart met tien Leidse punten op rij. Hij viel daarna iets terug, maar bewees dat veel centers het lastig met hem gaan krijgen door zijn snelle eerste stap, waardoor hij vaak zijn man in de rug heeft op weg naar de ring. Ook Patrick Hilliman heeft zo'n move in huis.

Over Seamus Boxley hoef je het natuurlijk niet te hebben. Gedreven als altijd en tegen het einde zelfs spelend met een pijnlijk dijbeen na een 'knietje' werkte hij zich uit de naad en werd met 21 punten topscorer aan Leidse zijde. Jevohn Shepherd speelde wat onwennig, was ongelukkig met zijn schoten, maar kwam - vooral dankzij vrije worpen - toch ook in de dubbele cijfers (13). De vier grote mannen maakten in totaal 69 punten. Daar lag het dus niet aan.

De analyse van de valse start in Leeuwarden is redelijk eenvoudig. Er zal verdedigd moeten worden op de manier, waarop Zorg en Zekerheid Leiden patent heeft en er moet van buiten meer worden gebracht. Nu kwam daar nauwelijks dreiging vandaan en dat maakte het Aris redelijk eenvoudig.

Ondanks alles waren er toch momenten, waarop Leiden een kans kreeg om aan een overwinning te denken. Halverwege bijvoorbeeld was er nog niet veel aan de hand met een ruststand - na een buzzerbeater van Boxley - van 47-43 en na drie kwarten was het 62-60.

Dat derde kwart was eigenlijk de enige periode waarover Van Helfteren nog een beetje te spreken was, ook al vielen er in die tien minuten drie Friese driepunters. De laatste daarvan was van De Paula in het signaal van de 24-seconden en viel 'dood' op de basketsteun... Maar ja, ook die ballen tellen.

'In dat derde kwart hielden we ze op vijftien punten. Dus dat is wel goed. Maar we hadden zelf meer moeten scoren. Zeker in het begin van het kwart', concludeerde Van Helfteren. In dat begin wilde de bal er niet in, aan geen van beide kanten. De eerste punten van de tweede helft verschenen pas na vier minuten op het scorebord.

Tot een paar minuten in het vierde kwart bleef Leiden in de wedstrijd hangen en was er nog geen reden tot ongerustheid. Die kwam er wel, nadat De Paul en Jeter het verschil hadden opgetrokken tot negen punten (75-66) en Boxley met een pijnlijk bovenbeen even naar de kant moest.

De captain kwam nog wel terug, maar het leed was al geschied en omdat Zorg en Zekerheid Leiden ook nog eens vrije worpen ging missen (Hilliman 2, Kennedy 3, Cunningham 1 en Boxley 1) werd het gaatje niet meer kleiner: 87-81.

JAN VAN DER NAT

FOTO'S (KLIK HIER) VAN RICHARD KOOLEN

Meer nieuwsberichten